Een vlindertje fladdert langs me heen als ik op de deurbel druk. ‘Grappig’, denk ik, ‘zou die ook mee willen?’ Ik vind het toch leuk dat ze ja zei op mijn verzoek haar te interviewen. Ik ga op bezoek bij Edith Hagenaar. Ik ontmoet haar voor het eerst, maar ik ‘ken’ haar al acht jaar. Ze schrijft, geeft boeken uit, begeleidt schrijvers, redigeert boeken, beoordeelt manuscripten en… na mijn ontmoeting krijgt ze van mij de titel leuk mens.
Waarom ik juist Edith wil interviewen… Edith heeft mij de afgelopen jaren vaak aan het denken gezet. Al acht jaar lang krijg ik een mail van haar met de affirmatie van de maand. Elke keer verwonder ik me weer hoe treffend de affirmatie is voor mij op dat exacte moment.
Misschien denken jullie affirmatie… wat is dat dan toch? De uitleg van op de affirmatiepagina van Edith is:
‘Affirmaties zijn teksten die je in gedachten of hardop uitspreekt en die je gedachten beïnvloeden en versterken. Zonder dat je het door hebt, gebruik je de hele dag affirmaties, naar jezelf (“Dit lukt me nooit!”), naar je kinderen (“Wat ben jij toch vervelend vandaag!”), naar anderen (“Dat is veel te moeilijk voor jou”). Meestal gebruiken we affirmaties op een negatieve manier. Door ze bewust en op een positieve manier te gebruiken en regelmatig te herhalen kun je je gedachten over jezelf veranderen – en dus ook je leven.’
Edith verontschuldigt zich…als ze opendoet. Ze had me niet aan de deur verwacht, maar aan de telefoon. Ze zit midden in een verhuizing. Eigenlijk vind ik dat stiekem heel erg leuk… Lekker Edith in haar gewone gedoetje. Ondanks dat ze me niet verwachtte, word ik hartelijk begroet en gaan we in de huiskamer zitten. De grote hond van Edith gaat aan haar voeten liggen en laat zich gedurende het hele gesprek gewillig aaien.
Edith begint met te vertellen dat ze bedrijfskunde heeft gestudeerd aan Nijenrode, een vrij zakelijke wereld. Ergens in Edith zat toen al een andere Edith die erg geïnteresseerd was in het spirituele. In de begintijd van het internet zocht Edith wel eens naar spirituele onderwerpen. In Amerika trof ze gelijkgestemden. Ze besloot daar haar verhaal en visie te delen, veilig en vertrouwd. Langzaam maar zeker is zij haar kanten samen te voegen. Kwetsbaar en open laten zien wat je denkt en voelt blijkt vaak minder schadelijk dan je zou denken. Je gaat er niet dood aan en mensen reageren vaak positiever dan je zou denken. Het is meer jouw eigen idee dat je er niet meer zou mogen zijn als je open en eerlijk deelt wat je doet. Ik knik instemmend, omdat ik weet hoe dat voelt.
Edith’s leven is gevuld geweest met werken met het ombuigen van gedachten door affirmaties. Edith heeft haar maatje 46/48 ingeruild voor 34/36. Ze schreef het boek ‘Twintig kilo lichter’. Geen streng dieet, geen pillen, maar gewicht loslaten door middel van ombuigen van haar gedachten.
In de liefde heeft Edith het effect van werken met affirmaties ook ondervonden. Het huwelijk waarin Edith zat ging niet over rozen. Ze vroeg zich af hoe ze daar iets mee kon doen. Ze ging affirmeren over hoe haar partner zou mogen zijn. Met deze manier van doen ontdekte ze, dat affirmeren werkt, maar niet altijd zoals je denkt. Haar man veranderde niet als bij toverslag in een attente liefdevolle gelijkwaardige partner. Nee, het huwelijk liep zelfs stuk. Hoe grappig was het dat Edith heel kort daarna precies de man tegenkwam die ze in haar affirmaties zo specifiek had omschreven.
Ik vraag haar naar hoe Edith omgaat met haar kinderen en het toepassen van affirmaties… “Nou, vertelt Edith, er was een tijd dat ik iedere dag pannenkoeken bakte als ontbijt. Gewoon omdat dat lekker was. Op een dag kwam een van mijn kinderen met de uitspraak: “Jij ook altijd met je spiritualiteit en je spirituele pannenkoeken!” Ik schiet in de lach. Kennelijk had er een vergelijkend waren onderzoek plaatsgevonden en andere moeders bakten geen pannenkoeken, dus zou het wel een spiri ding zijn. Edith wil haar kinderen graag hun eigen weg laten lopen. Op eigen wijze erachter komen wat werkt in het leven en wat niet. “Niet helpen is ook helpen?” vraag ik. “Juist, ze mogen het zelf ontdekken”.
Ik vraag Edith naar de achtergrond van de naam van haar bedrijf Palysia. Ik sprak het per ongeluk uit als Pa-lie-sia, maar zo hoort het niet. Het is fonetisch Paleisia. Edith vertelt dat haar dochter eigenlijk de aanleiding was voor de naam. Als klein meisje verbouwde ze het land Malysia in Palysia . “Oh wat een leuk land, daar wonen zeker allemaal mensen in paleizen?”. Omdat Edith erg van kastelen en paleizen houdt en sprookjesachtige werelden ook, werd dat de naam van haar bedrijf. Pa-lei-sia.
Edith heeft de boeken van beroemde auteurs als Louise Hay, Wayne Dyer en Doreen Virtue vertaald in het Nederlands. Ik vraag haar hoe dat is, om het werk van bekende auteurs te mogen vertalen. Edith noemt het: “ik verkoop dat wat ik ‘leef’ en dat is heerlijk.’
Ooit ontmoette Edith Louise Hay. Ze zal toen al in de tachtig zijn geweest, vertelt Edith. “Terwijl ik toch moeite moest doen om de trappen in een hotel in London te nemen, huppelt daar doodleuk mevrouw Hay de mensen voorbij alsof het niet is”. “Geweldig!” “Louise is het levende voorbeeld van iemand die met het ombuigen van gedachten heel veel heeft bereikt in haar leven”.
Ik krijg een paar prachtige boekjes mee van Edith. Eentje valt meteen op door de mooie tekeningen die erin staan. Die zijn van de moeder van Edith, Yvonne Hagenaar-Ratelband.
Wat zou je wensen voor mensen, vraag ik haar. Edith denkt even na en zegt “Het woord wens heeft iets in zich waarbij je ervan uit zou gaan dat iets er niet is”. Dat past niet zo goed voor mij. Ik zou eerder zeggen “Ik zie mensen bewust zijn van alle mogelijkheden die ze hebben om gelukkig te zijn”. Ik moet lachen, ja daar zit iets in. Het woord wens is inderdaad niet handig in de affirmatie technische zin.
Met een innerlijke glimlach, stap ik haar wereld weer uit, blij dat ik haar heb mogen spreken.
Wil je meer weten over affirmaties of ben je nieuwsgierig wat Edith allemaal heeft geschreven, kijk dan eens op:
http://www.sunshineforthesoul.com
